Chwarel Gwernor: Gwahaniaeth rhwng fersiynau

Oddi ar Cof y Cwmwd
Neidio i'r panel llywio Neidio i'r bar chwilio
Crëwyd tudalen newydd yn dechrau gyda 'Chwarel lechi weddol fach oedd '''Chwarel Gwernor''', wedi'i lleoli ar ochr ddeuheuol Dyffryn Nantlle hanner ffordd rhwng pentrefi Tal-y-sarn a ...'
 
Dim crynodeb golygu
 
(Ni ddangosir y 3 golygiad yn y canol gan 2 ddefnyddiwr arall)
Llinell 1: Llinell 1:
Chwarel lechi weddol fach oedd '''Chwarel Gwernor''', wedi'i lleoli ar ochr ddeuheuol [[Dyffryn Nantlle]] hanner ffordd rhwng pentrefi [[Tal-y-sarn]] a [[Nantlle]], wrth ochr y lôn a adeiladwyd yn 1920au'r ganrif hon. Roedd yn gweithio erbyn 1873, pan oedd 20 o ddynion yn gweithio yno, ac yn cynhyrchu oddeutu 1,000 tunnell y flwyddyn. Roedd y llechi'n brin oherwydd eu lliw, sef gwyrdd ariannaidd, ond gan fod haenau llechi gwyrdd a glas yn gymysg, profodd i fod yn gostus, ac aeth y chwarel yn rhy gostus i'w gweithio, gan gau tua 1930. Prynodd Dorothea y lle ond ni bu'r cwmni hwnnw'n ei gweithio. Dyma un o'r chwareli nad oedd â chysylltiad â [[Rheilffordd Nantlle]], a dibynnwyd ar rym dŵr ar gyfer symud llechi, pwmpio a thrin y slabiau.<ref>Jean Lindsay, ''A History of the North Wales Slate Industry’’, (Newton Abbot, 1974), t. 322.</ref>
Chwarel lechi weddol fach oedd '''Chwarel Gwernor''', wedi'i lleoli ar ochr ddeheuol [[Dyffryn Nantlle]] hanner ffordd rhwng pentrefi [[Tal-y-sarn]] a [[Nantlle]], wrth ochr y lôn a adeiladwyd yn y 1920au.
Cyn i'r chwarel agor, ond o fewn cof i hen ddynion ym 1907 roedd [[Gwaith copr Gwernor|gwaith copr]] ar y safle, ac roedd olwyn ddwr yno i weithio'r peiriannau.<ref>''Yr Herald Cymreig'', 12.3.1907, t.8</ref>
 
Roedd yn gweithredu erbyn 1873, pan oedd 20 o ddynion yn gweithio yno, ac yn cynhyrchu oddeutu 1,000 tunnell y flwyddyn. Roedd y llechi'n rhai prin oherwydd eu lliw, sef gwyrdd ariannaidd, ond gan fod haenau llechi gwyrdd a glas yn gymysg, profodd i fod yn gostus, ac aeth y chwarel yn rhy gostus i'w gweithio, gan gau tua 1930. Prynodd Dorothea y lle ond ni bu'r cwmni hwnnw'n ei gweithio. Dyma un o'r chwareli nad oedd â chysylltiad â [[Rheilffordd Nantlle]], a dibynnwyd ar rym dŵr ar gyfer symud llechi, pwmpio a thrin y slabiau.<ref>Jean Lindsay, ''A History of the North Wales Slate Industry'', (Newton Abbot, 1974), t. 322.</ref> Oherwydd hyn, rhaid oedd i'r rheolwyr warchod eu cyflenwad o ddŵr, yn arbennig ar ôl iddynt osod tyrbinau ac olwyn Pelton, ac aethant i gyfraith ym 1907 i atal [[Chwarel Tŷ'n-y-weirglodd]]; Gwernor enillodd yr achos, gydag effeithiau drwg ar Chwarel Tŷ'n-y-weirglodd. Gweler yr hanes [[Achos Dŵr Afon Tŷ Coch|yma]].


{{eginyn}}
{{eginyn}}

Golygiad diweddaraf yn ôl 15:07, 6 Rhagfyr 2022

Chwarel lechi weddol fach oedd Chwarel Gwernor, wedi'i lleoli ar ochr ddeheuol Dyffryn Nantlle hanner ffordd rhwng pentrefi Tal-y-sarn a Nantlle, wrth ochr y lôn a adeiladwyd yn y 1920au. Cyn i'r chwarel agor, ond o fewn cof i hen ddynion ym 1907 roedd gwaith copr ar y safle, ac roedd olwyn ddwr yno i weithio'r peiriannau.[1]

Roedd yn gweithredu erbyn 1873, pan oedd 20 o ddynion yn gweithio yno, ac yn cynhyrchu oddeutu 1,000 tunnell y flwyddyn. Roedd y llechi'n rhai prin oherwydd eu lliw, sef gwyrdd ariannaidd, ond gan fod haenau llechi gwyrdd a glas yn gymysg, profodd i fod yn gostus, ac aeth y chwarel yn rhy gostus i'w gweithio, gan gau tua 1930. Prynodd Dorothea y lle ond ni bu'r cwmni hwnnw'n ei gweithio. Dyma un o'r chwareli nad oedd â chysylltiad â Rheilffordd Nantlle, a dibynnwyd ar rym dŵr ar gyfer symud llechi, pwmpio a thrin y slabiau.[2] Oherwydd hyn, rhaid oedd i'r rheolwyr warchod eu cyflenwad o ddŵr, yn arbennig ar ôl iddynt osod tyrbinau ac olwyn Pelton, ac aethant i gyfraith ym 1907 i atal Chwarel Tŷ'n-y-weirglodd; Gwernor enillodd yr achos, gydag effeithiau drwg ar Chwarel Tŷ'n-y-weirglodd. Gweler yr hanes yma.

Mae'r erthygl hon yn eginyn. Gallwch helpu prosiect Cof y Cwmwd drwy ychwanegu ati . Mae manylion am sut i wneud hyn yma


Cyfeiriadau

  1. Yr Herald Cymreig, 12.3.1907, t.8
  2. Jean Lindsay, A History of the North Wales Slate Industry, (Newton Abbot, 1974), t. 322.