Hugh Evans (Hywel Eryri): Gwahaniaeth rhwng fersiynau
Irion (sgwrs | cyfraniadau) Dim crynodeb golygu |
Irion (sgwrs | cyfraniadau) Dim crynodeb golygu |
||
| Llinell 1: | Llinell 1: | ||
Gwehydd oedd '''Hugh Evans''' (1767-1847) o ran ei alwedigaeth, ond cofir amdano heddiw fel bardd. Ysgrifennai o dan y ffugenw "Hywel Eryri". Fe'i ganwyd ym mhlwyf Llanfairmathafarneithaf, sir Fôn. Symudodd i Abererch, wedyn Chwilog, ac wedyn i Blas Madog ym mhlwy [[Clynnog Fawr]], ac yn olaf i ardal [[Pen-y-groes]]. Dichon mai yn [[Uwchgwyrfai]] y treuliodd y rhan fwyaf o'i oes. | Gwehydd oedd '''Hugh Evans''' (1767-1847) o ran ei alwedigaeth, ond cofir amdano heddiw fel bardd. Ysgrifennai o dan y ffugenw "Hywel Eryri". Fe'i ganwyd ym mhlwyf Llanfairmathafarneithaf, sir Fôn. Symudodd i Abererch, wedyn Chwilog, ac wedyn i Blas Madog ym mhlwy [[Clynnog Fawr]], ac yn olaf i ardal [[Pen-y-groes]]. Dichon mai yn [[Uwchgwyrfai]] y treuliodd y rhan fwyaf o'i oes. | ||
Bu'n cystadlu mewn eisteddfodau ynwedol ifanc; ysgrifennodd gywydd ar "Cariad" ar gyfer eisteddfod Bangor, c. 1790, ac un arall yn 1802 ar "Drylliad y llong Minerva, Ionawr 21, 1802". Cyhoeddwyd rhai o'i gerddi ym mlodeugerdd "Corff y Gaingc" (1810). Bu farw ym Mhen-y-groes rywbryd ar ôl mis Mai | Bu'n cystadlu mewn eisteddfodau ynwedol ifanc; ysgrifennodd gywydd ar "Cariad" ar gyfer eisteddfod Bangor, c. 1790, ac un arall yn 1802 ar "Drylliad y llong Minerva, Ionawr 21, 1802". Cyhoeddwyd rhai o'i gerddi ym mlodeugerdd "Corff y Gaingc" (1810). Roedd yn un o'r beirdd a atgyfododd hen fesur yr englyn cil-dwrn. Bu farw ym Mhen-y-groes rywbryd ar ôl mis Mai 1847.<ref>Bob Owen yn ''Y Bywgraffiadur Cymreig'' (Llundain, 1953), t.223, lle rhoddir dyddiad ei farwolaethnyn anghywir; LlGC Cwrtmawr 466B</ref> | ||
Roedd yn un o'r beirdd a alwyd ynghyd ar ddiwedd gaeaf 1783-4 gan [[Dafydd Ddu Eryri]] ym [[Betws Garmon|Metws Garmon]] er mwyn cychwyn cyfarfod beirdd Arfon lle byddai Dafydd Ddu'n dysgu rheolau barddoniaeth i'w "cywion".<ref>''Y Bywgraffiadur Cymreig'' (Llundain, 1953), t.883</ref> | Roedd yn un o'r beirdd a alwyd ynghyd ar ddiwedd gaeaf 1783-4 gan [[Dafydd Ddu Eryri]] ym [[Betws Garmon|Metws Garmon]] er mwyn cychwyn cyfarfod beirdd Arfon lle byddai Dafydd Ddu'n dysgu rheolau barddoniaeth i'w "cywion".<ref>''Y Bywgraffiadur Cymreig'' (Llundain, 1953), t.883</ref> | ||
Fersiwn yn ôl 15:36, 13 Mehefin 2024
Gwehydd oedd Hugh Evans (1767-1847) o ran ei alwedigaeth, ond cofir amdano heddiw fel bardd. Ysgrifennai o dan y ffugenw "Hywel Eryri". Fe'i ganwyd ym mhlwyf Llanfairmathafarneithaf, sir Fôn. Symudodd i Abererch, wedyn Chwilog, ac wedyn i Blas Madog ym mhlwy Clynnog Fawr, ac yn olaf i ardal Pen-y-groes. Dichon mai yn Uwchgwyrfai y treuliodd y rhan fwyaf o'i oes.
Bu'n cystadlu mewn eisteddfodau ynwedol ifanc; ysgrifennodd gywydd ar "Cariad" ar gyfer eisteddfod Bangor, c. 1790, ac un arall yn 1802 ar "Drylliad y llong Minerva, Ionawr 21, 1802". Cyhoeddwyd rhai o'i gerddi ym mlodeugerdd "Corff y Gaingc" (1810). Roedd yn un o'r beirdd a atgyfododd hen fesur yr englyn cil-dwrn. Bu farw ym Mhen-y-groes rywbryd ar ôl mis Mai 1847.[1]
Roedd yn un o'r beirdd a alwyd ynghyd ar ddiwedd gaeaf 1783-4 gan Dafydd Ddu Eryri ym Metws Garmon er mwyn cychwyn cyfarfod beirdd Arfon lle byddai Dafydd Ddu'n dysgu rheolau barddoniaeth i'w "cywion".[2]