Hugh Evans (Hywel Eryri): Gwahaniaeth rhwng fersiynau
Irion (sgwrs | cyfraniadau) Dim crynodeb golygu |
BDim crynodeb golygu |
||
| Llinell 1: | Llinell 1: | ||
Gwehydd oedd '''Hugh Evans''' (1767-1847) o ran ei alwedigaeth, ond cofir amdano heddiw fel bardd. Ysgrifennai | Gwehydd oedd '''Hugh Evans''' (1767-1847) o ran ei alwedigaeth, ond cofir amdano heddiw fel bardd. Ysgrifennai dan y ffugenw "Hywel Eryri". Fe'i ganwyd ym mhlwyf Llanfairmathafarneithaf, sir Fôn. Symudodd i Aber-erch, yna i Chwilog, ac wedyn i Blas Madog ym mhlwy [[Clynnog Fawr]], ac yn olaf i ardal [[Pen-y-groes]]. Dichon mai yn [[Uwchgwyrfai]] y treuliodd y rhan fwyaf o'i oes. | ||
Bu'n cystadlu mewn eisteddfodau | Bu'n cystadlu mewn eisteddfodau pan oedd yn weddol ifanc; ysgrifennodd gywydd ar "Cariad" ar gyfer eisteddfod Bangor, c.1790, ac un arall yn 1802 ar "Drylliad y llong Minerva, Ionawr 21, 1802". Cyhoeddwyd rhai o'i gerddi ym mlodeugerdd ''Corph y Gaingc'' (1810), a luniwyd gan Dafydd Ddu Eryri. Roedd yn un o'r beirdd a atgyfododd hen fesur yr englyn cil-dwrn. Bu farw ym Mhen-y-groes rywbryd ar ôl mis Mai 1847.<ref>Bob Owen yn ''Y Bywgraffiadur Cymreig'' (Llundain, 1953), t.223, lle rhoddir dyddiad ei farwolaeth yn anghywir; LlGC Cwrtmawr 466B</ref> | ||
Roedd yn un o'r beirdd a alwyd ynghyd ar ddiwedd gaeaf 1783-4 gan [[Dafydd Ddu Eryri]] ym [[Betws Garmon|Metws Garmon]] er mwyn | Roedd yn un o'r beirdd a alwyd ynghyd ar ddiwedd gaeaf 1783-4 gan [[Dafydd Ddu Eryri]] i gyfarfod ym [[Betws Garmon|Metws Garmon]] er mwyn trefn o gyfarfodydd, neu seiadau, i feirdd Arfon lle byddai Dafydd Ddu'n dysgu rheolau barddoniaeth i'w "gywion" fel y gelwid hwy.<ref>''Y Bywgraffiadur Cymreig'' (Llundain, 1953), t.883</ref> | ||
==Cyfeiriadau== | ==Cyfeiriadau== | ||
Fersiwn yn ôl 16:09, 14 Mehefin 2024
Gwehydd oedd Hugh Evans (1767-1847) o ran ei alwedigaeth, ond cofir amdano heddiw fel bardd. Ysgrifennai dan y ffugenw "Hywel Eryri". Fe'i ganwyd ym mhlwyf Llanfairmathafarneithaf, sir Fôn. Symudodd i Aber-erch, yna i Chwilog, ac wedyn i Blas Madog ym mhlwy Clynnog Fawr, ac yn olaf i ardal Pen-y-groes. Dichon mai yn Uwchgwyrfai y treuliodd y rhan fwyaf o'i oes.
Bu'n cystadlu mewn eisteddfodau pan oedd yn weddol ifanc; ysgrifennodd gywydd ar "Cariad" ar gyfer eisteddfod Bangor, c.1790, ac un arall yn 1802 ar "Drylliad y llong Minerva, Ionawr 21, 1802". Cyhoeddwyd rhai o'i gerddi ym mlodeugerdd Corph y Gaingc (1810), a luniwyd gan Dafydd Ddu Eryri. Roedd yn un o'r beirdd a atgyfododd hen fesur yr englyn cil-dwrn. Bu farw ym Mhen-y-groes rywbryd ar ôl mis Mai 1847.[1]
Roedd yn un o'r beirdd a alwyd ynghyd ar ddiwedd gaeaf 1783-4 gan Dafydd Ddu Eryri i gyfarfod ym Metws Garmon er mwyn trefn o gyfarfodydd, neu seiadau, i feirdd Arfon lle byddai Dafydd Ddu'n dysgu rheolau barddoniaeth i'w "gywion" fel y gelwid hwy.[2]