Chwarel Gwernor: Gwahaniaeth rhwng fersiynau
Irion (sgwrs | cyfraniadau) Dim crynodeb golygu |
BDim crynodeb golygu |
||
| Llinell 1: | Llinell 1: | ||
Chwarel lechi weddol fach oedd '''Chwarel Gwernor''', wedi'i lleoli ar ochr | Chwarel lechi weddol fach oedd '''Chwarel Gwernor''', wedi'i lleoli ar ochr ddeheuol [[Dyffryn Nantlle]] hanner ffordd rhwng pentrefi [[Tal-y-sarn]] a [[Nantlle]], wrth ochr y lôn a adeiladwyd yn y 1920au. Roedd yn gweithredu erbyn 1873, pan oedd 20 o ddynion yn gweithio yno, ac yn cynhyrchu oddeutu 1,000 tunnell y flwyddyn. Roedd y llechi'n rhai prin oherwydd eu lliw, sef gwyrdd ariannaidd, ond gan fod haenau llechi gwyrdd a glas yn gymysg, profodd i fod yn gostus, ac aeth y chwarel yn rhy gostus i'w gweithio, gan gau tua 1930. Prynodd Dorothea y lle ond ni bu'r cwmni hwnnw'n ei gweithio. Dyma un o'r chwareli nad oedd â chysylltiad â [[Rheilffordd Nantlle]], a dibynnwyd ar rym dŵr ar gyfer symud llechi, pwmpio a thrin y slabiau.<ref>Jean Lindsay, ''A History of the North Wales Slate Industry'', (Newton Abbot, 1974), t. 322.</ref> | ||
{{eginyn}} | {{eginyn}} | ||
Fersiwn yn ôl 13:57, 22 Chwefror 2022
Chwarel lechi weddol fach oedd Chwarel Gwernor, wedi'i lleoli ar ochr ddeheuol Dyffryn Nantlle hanner ffordd rhwng pentrefi Tal-y-sarn a Nantlle, wrth ochr y lôn a adeiladwyd yn y 1920au. Roedd yn gweithredu erbyn 1873, pan oedd 20 o ddynion yn gweithio yno, ac yn cynhyrchu oddeutu 1,000 tunnell y flwyddyn. Roedd y llechi'n rhai prin oherwydd eu lliw, sef gwyrdd ariannaidd, ond gan fod haenau llechi gwyrdd a glas yn gymysg, profodd i fod yn gostus, ac aeth y chwarel yn rhy gostus i'w gweithio, gan gau tua 1930. Prynodd Dorothea y lle ond ni bu'r cwmni hwnnw'n ei gweithio. Dyma un o'r chwareli nad oedd â chysylltiad â Rheilffordd Nantlle, a dibynnwyd ar rym dŵr ar gyfer symud llechi, pwmpio a thrin y slabiau.[1]
Mae'r erthygl hon yn eginyn. Gallwch helpu prosiect Cof y Cwmwd drwy ychwanegu ati . Mae manylion am sut i wneud hyn yma
Cyfeiriadau
- ↑ Jean Lindsay, A History of the North Wales Slate Industry, (Newton Abbot, 1974), t. 322.